czwartek, 25 czerwca 2020

Substancje psychoaktywne a młodzież


Młodzież a dopalacze – postawy i zachowania” | Kamienskie.info

   Okres dojrzewania jest dla młodych ludzi czasem wyjątkowym. Jest to czas przełomowy między byciem już dorosłym, a pozostawaniem jeszcze dzieckiem. Młodzi ludzie próbują odpowiedzieć sobie na pytania egzystencjalne. Następuje  przekraczanie granic,  testowanie własnych możliwości, które mogą objawić się także sięganiem po substancje psychoaktywne.
   W jakich sytuacjach młodzież może być bardziej narażona na sięganie po substancje psychoaktywne?
...Badacze wskazują, że duży wpływ ma na to środowisko, w którym obraca się młody człowiek. Jeśli w towarzystwie, w którym stosunkowo często przebywa, akceptuje się daną substancję i jednocześnie, osoby po nią sięgające, cieszą się w grupie znaczącym autorytetem, to istnieje duże ryzyko, że i inni członkowie grupy będą po nie sięgać. W szczególności, jeśli z sięganiem po daną substancję wiążą się znaczne oczekiwania wobec pozytywnych doznań z nią związanych.
   Jakie zachowania mogą stanowić informację  o tym, że z młodym człowiekiem dzieje się coś niewłaściwego?
1. Zmiany w wyglądzie fizycznym (zmiana sposobu ubierania, kwestie higieny). Często pojawiają się także zmiany w codziennych nawykach i przyzwyczajeniach – nowi przyjaciele, inne znajomości, sposób porozumiewania się czy nawet nawyki żywieniowe.
2. Posiadanie przedmiotów niezbędnych do zażywania środków odurzających np.: bibułki, fifki czy rurki.
3. Zmiana w poziomie samooceny, w kontaktach z rodziną i rówieśnikami, niechęć do podejmowania niektórych, dotychczas lubianych, aktywności.
4. Wrogość i agresja.
   Ważnym czynnikiem chroniącym młodzież przed sięganiem po środki psychoaktywne jest środowisko rodzinne. Istotna jest właściwa komunikacja, a także wzrastanie w poczuciu bezpieczeństwa, miłości  i akceptacji. Należy zaznaczyć, że stosunki panujące w rodzinie mogą przyczyniać się do chęci eksperymentowania z różnymi środkami zmieniającymi świadomość. 

http://www.psychologia.edu.pl/czytelnia/126-uzalenienie/1411-substancje-psychoaktywne-a-mlodziez-katarzyna-fusiek.html

Podejrzewasz, że Twoje dziecko sięga po narkotyki? Jak się upewnić, że faktycznie bierze?

   Przede wszystkim nie należy wpadać w panikę. Możliwe jest, że zauważone przez rodzica niepokojące objawy nie są związane z narkotykami (min.: zmiana znajomych, zachowania, słownictwa, kłamstwa, wybuchy złości, kłopoty w nauce).
Jeśli chodzi o objawy działania narkotyków to nie jest łatwo rozpoznać, czy dziecko jest pod ich wpływem. Chyba, że zachowania dziecka są ewidentnie inne niż zazwyczaj i nieadekwatne, a źrenice albo bardzo rozszerzone, albo zwężone i nie reagują na światło. Jednak zdarza się, że znajdowanie się pod wpływem narkotyków nie daje takich objawów. – Z drugiej strony zmienione zachowanie nie musi być spowodowane wzięciem środków odurzających.
Istnieje jeden sposób dający pewność, że dziecko jest/nie jest  pod wpływem narkotyków. Jest to analiza moczu. Jednakże taka decyzja może  poważnie zaburzyć Twoje relacje z dzieckiem – możesz stracić jego zaufanie, zablokować komunikację między wami. W konsekwencji starając się złapać dziecko na braniu zmniejszasz szanse na to, że uda Ci się mu pomóc.
Z drugiej strony musisz mieć świadomość, że jeśli dziecko zmieniło styl ubierania się, ma nowych kolegów, przestało się uczyć i nie je tak jak kiedyś, to wcale nie musi znaczyć, że bierze narkotyki. Jednak prawie na pewno w jego życiu dzieją się rzeczy wymagające Twojej pomocy.

3. Jeżeli okaże się, że Twoje dziecko faktycznie bierze?

nie rozpaczaj;
nie zaprzeczaj;
zmierz się z problemem (miej świadomość, że narkotyki to nie tylko ryzyko uzależnienia, to także niechciane ciąże, wypadki, choroby – takie jak AIDS, HCV, niepowodzenia w szkole i pracy, często konflikty z prawem, w konsekwencji wypadanie z ról społecznych i brak relacji z ludźmi);
należy zacząć od kontaktu ze specjalistą, który pomoże w przygotowaniu się do rozmowy z dzieckiem;
kolejnym krokiem powinna być poważna rozmowa z dzieckiem, w której nie powinno zabraknąć komunikatów, jak bardzo Ci na nim zależy, jak jest dla Ciebie ważne, w jaki sposób Ciebie osobiście dotyka to, co się z nim dzieje. Faktycznym celem rozmowy powinno być uzgodnienie wizyty u specjalisty.
Spotkanie z terapeutą.

https://www.narkomania.org.pl/czytelnia/jak-ochronic-swoje-dziecko-przed-narkotykami/


 


poniedziałek, 15 czerwca 2020

Zestaw ćwiczeń do zajęć korekcyjno – kompensacyjnych dla uczniów z grup „0” i klas I

https://www.eprzedszkolaki.pl/gry-edukacyjne/pamiec-uwaga-spostrzegawczosc/139/sudoku-zabawki





https://zdobywcywiedzy.pl/platforma/kurs/4242/ukladanie-wyrazow-literkowe-klocki






                                                                 DOPASUJ ODPOWIEDNIE KLOCKI DO DOMÓW




ZABAWY Z REBUSAMI


środa, 10 czerwca 2020

Wskazówki dla rodziców do pracy z dzieckiem ze specyficznymi trudnościami w uczeniu



W pracy z dzieckiem przejawiającym specyficzne trudności w nauce czytania i pisania najbardziej skuteczne jest uczenie polisensoryczne – jednoczesne zaangażowanie wielu zmysłów: słuchu, wzroku, kinestezji. Maksymalnie należy wykorzystać te zmysły, które funkcjonują prawidłowo z jednoczesnym ćwiczeniem tych słabszych.
W pracy z dzieckiem o specjalnych potrzebach edukacyjnych należy:
  • stosować na przemian czytanie głośne i czytanie ciche utworów ze sprawdzeniem zrozumienia tekstu;
  • utrwalać i powtarzać przy każdej, nadarzającej się okazji w ciągu dnia;
  • polecać pisanie ołówkiem w większej liniaturze,
  • należy usuwać wyrazy niepoprawnie napisane tak, by dziecko nie przyswajało sobie w pamięci wzrokowej ich wadliwego obrazu graficznego poprzez:
    1. całkowite zamazanie wyrazu z błędem i napisanie go u góry w sposób poprawny,
    2. zaznaczenie na marginesie ilości słów błędnie napisanych, zaś dzieci same je znajdują
      w porównaniu z tekstem poprawnie napisanym.
Pomoc:
  • stosowanie wielu ćwiczeń grafomotorycznych doskonalących technikę pisani (przepisywanie rodzi awersję do pisania);
  • częste sprawdzanie zeszytów i poprawność zapisów prac domowych, by wyeliminować zniekształcenia informacji;
  • prowadzenie słownika wyrazów trudnych;
  • dostosowanie wymagań do praktycznych możliwości dziecka;
  • stosowanie różnego rodzaju wzmocnień – zachęty, pochwały;
  • organizowanie sytuacji umożliwiającej przeżycie sukcesu w celu uzyskania wiary we własne siły;
  • otoczenie opieką i wsparciem, powierzanie ról możliwych do spełnienia;
  • uczenie sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych;
  • uczenie właściwych zachowań w sytuacjach napięć agresywnych jako reakcji obronnych na niepowodzenie;
  • współpracowanie ze szkołą w zakresie:
    1. planowania zadań domowych i ćwiczeń umiejętności szkolnych pod kierunkiem nauczyciela,
    2. tworzenie prawidłowej atmosfery: życzliwości, miłości, zrozumienia,
    3. ułożenie prawidłowego harmonogramu dnia – stałych pór odrabiania lekcji, wypoczynku, snu i posiłków.
Należy pamiętać, aby:
  1. nie stwarzać atmosfery zdenerwowania, napięcia, wyśmiewania, lecz dążyć do spokoju
    i wzajemnego zaufania;
  2. nie robić wymówek czy awantur, lecz rzeczowo wskazywać możliwości poprawienia błędów;
  3. nie przeciążać czytaniem i przepisywaniem, lecz dostosować ćwiczenia do możliwości dziecka;
  4. nie wyręczać dziecka w jego pracach, lecz zachęcać do samodzielnego ich wykonywania;
  5. nie karać, zakazywać i straszyć, lecz nagradzać nawet za niewielki efekty.
Ponadto mówmy często do dziecka:
  • przyjemnie mi zobaczyć tak starannie wykonaną pracę,
  • miło widzieć jak pracujesz,
  • podziwiam twoją pracę,
  • jestem z ciebie dumny(a),
  • brawo,
  • świetnie sobie z tym poradziłeś,
  • cieszy mnie to, że włożyłeś w tę pracę dużo wysiłku,
  • podoba mi się twój pomysł,
  • cieszą mnie twoje postępy,
  • cieszy mnie twoja wytrwałość,
  • doceniam to, jak bardzo się starasz,
  • wierzę, że osiągniesz sukces, pracuj tak dalej,
  • gratuluję,
  • masz prawo do błędów, popraw je,
  • małymi kroczkami dojdziesz do celu,
  • dzisiaj udało się tyle, jutro możesz osiągnąć więcej,
  • jestem zawsze z tobą, możesz liczyć na moją pomoc.
źródło - http://www.szkolarodzinna.pl/?wskazowki-do-pracy-z-dzieckiem-ze-specyficznymi-trudnosciami-w-uczeniu,172
        PROPOZYCJE ĆWICZEŃ DO ZAJĘĆ KOREKCYJNO – KOMPENSACYJNYCH
                                                              KLASY I - III
Z dwóch wyrazów, które są napisane w zewnętrznych kolumnach, utwórz słowo, składające się z pierwszej części początkowego wyrazu i końcowego fragmentu ostatniego wyrazu.
KORA ............................... WRONA  np. KORONA
PIASEK ............................... OWIES
GRYMAS ............................... PUSZKA
SZPITAL ............................... PASTERNAK
POMIDOR ............................... UCZTA
BROWAR ............................... WODA
ZIMA ............................... KOŁO
KARNISZ ............................... PŁOT
ZATOKA ............................... UŁAMEK
Z podanych wyrazów ułóż jak najwięcej nowych słów, np.

marynarka - kara, arka, rak, kra, rama, rana
encyklopedia - …
salamandra- …
lokomotywa - …

Utwórz nowe wyrazy z pierwszych liter podanych wyrazów:

np. noc, okno, sok - nos
rower, olcha, kura - ……..
koc, okno, tama - ……..
sos, ekran, ryba - ……..
lody, echo, kopa - ………
W podanych niżej zdaniach brakuje w każdym wyrazie jednej, takiej samej litery. Odgadnij je i dopisz poprawnie.
Ola obiera owoce.
.rysia  .armi   .ury.
.iotruś   .isze    .iórem.
.enek   .nalazł   .apałkę
.anda   .idziała   .arszawę.
.asia  .upuje   .alafiora.