Okres dojrzewania jest dla młodych ludzi
czasem wyjątkowym. Jest to czas przełomowy między byciem już dorosłym, a
pozostawaniem jeszcze dzieckiem. Młodzi ludzie próbują odpowiedzieć sobie na
pytania egzystencjalne. Następuje przekraczanie granic, testowanie własnych możliwości, które mogą
objawić się także sięganiem po substancje psychoaktywne.
W jakich sytuacjach młodzież może być bardziej
narażona na sięganie po substancje psychoaktywne?
...Badacze wskazują, że duży wpływ ma na to środowisko, w
którym obraca się młody człowiek. Jeśli w towarzystwie, w którym stosunkowo
często przebywa, akceptuje się daną substancję i jednocześnie, osoby po nią
sięgające, cieszą się w grupie znaczącym autorytetem, to istnieje duże ryzyko,
że i inni członkowie grupy będą po nie sięgać. W szczególności, jeśli z
sięganiem po daną substancję wiążą się znaczne oczekiwania wobec pozytywnych
doznań z nią związanych.
Jakie zachowania mogą stanowić informację o tym, że z
młodym człowiekiem dzieje się coś niewłaściwego?
1.
Zmiany w wyglądzie fizycznym (zmiana sposobu ubierania, kwestie higieny).
Często pojawiają się także zmiany w codziennych nawykach i przyzwyczajeniach –
nowi przyjaciele, inne znajomości, sposób porozumiewania się czy nawet nawyki
żywieniowe.
2.
Posiadanie przedmiotów niezbędnych do zażywania środków odurzających np.: bibułki, fifki czy rurki.
3.
Zmiana w poziomie samooceny, w kontaktach z rodziną i rówieśnikami, niechęć do
podejmowania niektórych, dotychczas lubianych, aktywności.
4.
Wrogość i agresja.
Ważnym czynnikiem chroniącym młodzież przed
sięganiem po środki psychoaktywne jest środowisko rodzinne. Istotna jest
właściwa komunikacja, a także wzrastanie w poczuciu bezpieczeństwa,
miłości i akceptacji. Należy zaznaczyć,
że stosunki panujące w rodzinie mogą przyczyniać się do chęci eksperymentowania
z różnymi środkami zmieniającymi świadomość.
http://www.psychologia.edu.pl/czytelnia/126-uzalenienie/1411-substancje-psychoaktywne-a-mlodziez-katarzyna-fusiek.html
Podejrzewasz, że Twoje dziecko sięga po narkotyki?
Jak się upewnić, że faktycznie bierze?
Przede wszystkim nie należy wpadać w panikę.
Możliwe jest, że zauważone przez rodzica niepokojące objawy nie są związane z
narkotykami (min.: zmiana znajomych, zachowania, słownictwa, kłamstwa, wybuchy
złości, kłopoty w nauce).
Jeśli
chodzi o objawy działania narkotyków to nie jest łatwo rozpoznać, czy dziecko
jest pod ich wpływem. Chyba, że zachowania dziecka są ewidentnie inne niż
zazwyczaj i nieadekwatne, a źrenice albo bardzo rozszerzone, albo zwężone i nie
reagują na światło. Jednak zdarza się, że znajdowanie się pod wpływem
narkotyków nie daje takich objawów. – Z drugiej strony zmienione zachowanie nie
musi być spowodowane wzięciem środków odurzających.
Istnieje
jeden sposób dający pewność, że dziecko jest/nie jest pod wpływem narkotyków. Jest to analiza
moczu. Jednakże taka decyzja może
poważnie zaburzyć Twoje relacje z dzieckiem – możesz stracić jego
zaufanie, zablokować komunikację między wami. W konsekwencji starając się
złapać dziecko na braniu zmniejszasz szanse na to, że uda Ci się mu pomóc.
Z
drugiej strony musisz mieć świadomość, że jeśli dziecko zmieniło styl ubierania
się, ma nowych kolegów, przestało się uczyć i nie je tak jak kiedyś, to wcale
nie musi znaczyć, że bierze narkotyki. Jednak prawie na pewno w jego życiu
dzieją się rzeczy wymagające Twojej pomocy.
3. Jeżeli okaże się, że Twoje dziecko faktycznie bierze?
•
nie rozpaczaj;
•
nie zaprzeczaj;
•
zmierz się z
problemem (miej świadomość, że narkotyki to nie tylko ryzyko uzależnienia,
to także niechciane ciąże, wypadki, choroby – takie jak AIDS, HCV,
niepowodzenia w szkole i pracy, często konflikty z prawem, w konsekwencji
wypadanie z ról społecznych i brak relacji z ludźmi);
•
należy zacząć od
kontaktu ze specjalistą, który pomoże w przygotowaniu się do rozmowy z
dzieckiem;
• kolejnym krokiem powinna być poważna rozmowa z
dzieckiem, w której nie powinno zabraknąć komunikatów, jak bardzo Ci na nim
zależy, jak jest dla Ciebie ważne, w jaki sposób Ciebie osobiście dotyka to, co
się z nim dzieje. Faktycznym
celem rozmowy powinno być uzgodnienie
wizyty u specjalisty.
•
Spotkanie z
terapeutą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz