JAK POMÓC DZIECKU, KTÓRE MA TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ?

    

Trudności w uczeniu to częsty problem, który dotyka całe grupy dzieci w różnym wieku. Oznaczają one zazwyczaj rozbieżności pomiędzy celami edukacji, a osiągnięciami szkolnymi – co prowadzi dodatkowo do wytworzenia się negatywnego stosunku dzieci wobec szkoły.

Czym są specyficzne trudności w uczeniu?

   Na wczesnym etapie nauczania mogą pojawić się tzw. specyficzne trudności w uczeniu, obejmują one trudności w opanowaniu trzech niezwykle ważnych grup umiejętności tzn. czytania (dysleksja), pisania (dysortografia) i liczenia (dyskalkulia). Pojawienie się problemów w tych obszarach może mieć duży wpływ na dalszą karierę szkolną dziecka oraz sposób postrzegania przez nauczycieli i rówieśników.

Jak pomóc dziecku, które ma trudności w uczeniu się?

1. Wczesne rozpoznanie

  Jeśli podejrzewamy, że nasze dziecko ma dysleksję , dysgrafię lub dyskalkulię, konieczna jest wizyta w poradni psychologiczno – pedagogicznej. Im wcześniej te trudności zostaną zauważone i zgłoszone specjaliście, tym większe szanse na efektywną pomoc.

2. Stopniowanie trudności

  Pracę z dzieckiem warto rozpoczynać od zadań łatwiejszych, z którymi dziecko sprawnie sobie poradzi i w ten sposób zyska motywację do dalszej pracy. Jeżeli to możliwe, stopień trudności zadań powinien wzrastać powoli. W sytuacji, gdy złożoność zadań wzrasta z dnia na dzień, zdarza się, że część dzieci przestaje robić postępy i tworzą się luki w ich umiejętnościach, a to potęguje niechęć do dalszej pracy.

3. Uwzględnianie umiejętności, z którymi dziecko radzi sobie dobrze

  Zrozumiałe jest, że w przypadku wystąpienia trudności, chcemy ćwiczyć z dzieckiem przede wszystkim te umiejętności, z którymi  ma największe problemy. Warto jednak pamiętać, że im poważniej zaburzona jest dana funkcja, tym większa podatność dziecka na zmęczenie
i zniechęcenie. Planując ćwiczenia bardzo ważne jest, aby łączyć ze sobą umiejętności słabiej i lepiej opanowane, tak aby dziecko mogło wykazać się również tym, z czym radzi sobie dobrze.

4. Wzmacnianie poczucia własnej wartości

  Stwarzajmy sytuacje, które dają dziecku okazję do zadowolenia i doświadczenia radości
z osiągnięć własnej pracy. W ten sposób zaspokajamy potrzebę sukcesu dziecka
i wzmacniamy jego poczucie własnej wartości, co sprzyja dalszej motywacji do ćwiczeń
i nauki. W tym celu możemy wykorzystać jego zainteresowania i stawiać zadania, których realizacja przyniesie dziecku radość.

5. Dostrzeganie sukcesów

  Pamiętajmy, że nawet najmniejsza zmiana na lepsze to zmiana wymagająca zauważenia
i docenienia. Każdy lubi, gdy jego starania są doceniane, dlatego pamiętajmy, aby dostrzegać nawet niewielkie osiągnięcia dziecka i chwalmy nawet za drobne postępy. Jeżeli będziemy skupiać uwagę wyłącznie na niepowodzeniach dziecka, wówczas szybko straci ono chęć do nauki.

6. Oczekiwania na miarę możliwości

  Nie stawiajmy dziecku zbyt wygórowanych wymagań, szczególnie na początku wspólnej pracy. Starajmy się obserwować proces nauki i stopień przyswajania informacji przez nasze dziecko, zauważmy jego mocne strony. Często okazuje się, że dzieci mają  swoje ulubione dziedziny wiedzy, których nauka przychodzi im sprawnie oraz takie, z którymi mają większe trudności. Doceniajmy sam fakt przystąpienia do pracy oraz wysiłek włożony w proces uczenia się tego, co jest dla niego najtrudniejsze.

Pamiętajmy, że poprzez atmosferę akceptacji i wsparcia budujemy w dziecku poczucie własnej wartości. Wiara we własne możliwości może zaprowadzić na sam szczyt, a jej brak powoduje utratę mnóstwa fantastycznych możliwości – nie tylko w dzieciństwie, ale również
w dorosłym życiu.  

                ĆWICZENIA DO ZAJĘĆ KOREKCYJNO – KOMPENSACYJNYCH

                                        DLA UCZNIÓW Z GRUP „0”

http://pisupisu.pl/przedszkole/brakujacy-fragment-6